İKİ GÜN;GÖKYÜZÜ VE BEN::::

Gökyüzünü çok severim,hatta aşığım diyebiliriz gökyüzüne....Herhalde farkına varmışsınızdır,bu duygumun...Hiç saklamadım çünkü...Boş kaldığım her saniye gözlerim yukarılarda bir yerlerde bir şeyler arar...Bu bakışlarım da hep ödüllendirilir.Ya bulutlar vardır,ya da minicik bir bulut vardır,ya bir kuş geçer,bazen bir uçak,sürpriz olarak ta bir helikopter...Dikkatlice bakarsanız gök yüzüne, hiç boş göremezsiniz onu...

Üstteki iki fotoğraf,bir akşamüstü eve dönerken,bizim İnönü Caddesinin başlangıcında çekildi...Gördüğünüz gibi cadde aralarında bile muhteşem gözüküyor,gün batımı...İstanbulda bir başka güzeldir,güneşin uğurlanması...Neden derseniz,her sokaktan,her semtten,deniz kenarından,tepelerden,kısaca her yerden inanılmaz bir güzellik fışkırır,güneşin alçalmasıyla...

Diğer fotoğraflar iki ayrı günde aynı yerden,yani benim evimin balkonundan çekildi...İlk üçü öğleden sonra,gökyüzü yağmur hazırlığı yapıyor,bulutlar öyle bir hızla koşturuyorlarki,çok acil,çok önemli bir haberi çoook uzaklara götürmek zorundalar,zannedersiniz...İleriye hep ileriye gidiyorlar,hiç geriye giden bulut kümesi görmedim bu güne kadar,sadece çok ender olarak,nereye gideceklerini şaşırmış bir şekilde,kısacık bir süre acaip bir kaos yaşıyorlar...Sonra yine ileri doğru atlıyarak,koşturarak ,coşkuyla uçuyorlar sanki...

Aslında bizlerin de onlardan örnek

alarak,hep ileriye doğru

gitmemiz lazım...Geride tatlı

tatsız anılardan başka ne olabi-

lir,sorarım size...Ama ileride daima

yenilik,değişiklik vardır.En güze-

lide hep bilinmezlik,çözülmesi

gerekli bilmeceler gibi,beynimizi

çalıştırabileceğimiz kendimizi

geliştirebileceğimiz
olaylar bizi bekler,bizlerde

bulutlar gibi koşturarak

geleceğimize uçmalıyız...

Son iki fotoğrafı güneş battıktan hemen sonra,ama daha gece olmadan çektim.
Yine balkonumdan,görüyorsunuz değil mi,,bulutsuz bir gökyüzü yok...
Belki de ben bulamıyorum,fotoğraf makinesini alıp balkona ya da sokağa çıkınca bulutlar birbirlerine sesleniyorlar'hey ,bizimki yine makineyi eline aldı,koşturun çocuklar
yalnız bırakmıyalım arkadaşımızı ,deyip geçekten de hemen koşturup geliyorlar...

Bulutlar tarafından bu kadar sevilmek çok güzel bir duygu,kimse duymasın size bir sır vereceğim...Beni sadece bulutlar değil,arkadaşlarım,çocuklarım ve de çılgın çocuklarım da çok seviyorlar...Sokakta konuştuğum serseri arkadaşlarım,evet onlar da seviyorlar,yani,ağaçlar,çiçekler,kediler,köpekler,kuşlar hatta yağmurlu havalarda ortaya çıkan salyangozlar bile...Nerden mi biliyorum,biliyorum çünkü onlarla konuştuğum zaman onlar da benimle konuşuyorlar...İnanın bana narsist değilim.sadece deliyim ben...