İKİ AY DÖRT GÜN SONRA

Ben nisanın yedisinde Didime gittim,zannediyordum,hatta emindim.Fotoğraf makineleri yalan söylemiyorlar galiba,Cicik beni aydınlattı,bu fotoğraflar,ayın sekizinde çekilmiş olup,İstanbuldan çıkış,Bodrum Hava Alanından Didime gidiş yollarında çekildi ve üzerlerinde Ciciğin attığı sekiz nisan tarihleri var...Yani başlığın iki ay üç gün sonra olması gerekiyordu,özellikle düzeltmedim,İnsanın,hele de benim yaşımdayken ne çabuk ve ne denli unutkan olabildiğini göstermek istedim.Nenecim,allahın bildiği kuldan saklanmaz derdi,çok sevdiğim bir deyiştir.Yalan söylemeyi engeller...

Araba beni evden aldı ,iki arkadaş daha geliyormuş benimle,biz öncüyüz ekiple beraber gidiyoruz.Benim Ege yöresinin diline,taşına toprağına alışmam gerekiyor,en sevdiğim şeyi yapıp,arkadaş bulup kaynaşmam,birlikte vakit geçirmem,yeni yerler,yeni yüzler...Yani kısaca yeni mutluluklar beni bekliyor...

Nerelerden,ne sokaklardan geçtik,akşamüstü saatleri yaklaşıyor,trafik yoğunlaşıyor...

Beşiktaştayız,buradan Topağacına çıkmak üzereyiz,bir arkadaş kaldı,onu da alınca,ver elini Atatürk Hava Limanı...

Topağacı sokakları,çift sıralı park halinde araçlar,neredeyse geçecek yol kalmamış...

Çıkış yolunda,Ciciğin gözüne ilişiveren bir vitrin,karşı apartmanın görüntüsüyle iç içe...Cicik gibi bende çok seviyorum bu şapşal görüntüleri...

Bodrum Hava Limanı Didim yolculuğu başladı...

Saat dört civarı,biraz geçiyor,hava kapalı gibi,ya da Cicik böyle çekmeyi tercih etti...

Arabamızın süslü kokulukları,sallanıp duruyor,etrafa güzel bir koku yayıyor,ne mutlu bana ki,allerjim olmayan bir koku bu!

Yola devam edip Didime geldik,aslında bu yazı sadece yol yazısı olmalıydı,öyle düşünmüştüm.

Ertesi gün Pınarcık köyüne gidip,Emine(lakabı çakır Emine)ile tanıştım.Çok iyi arkadaş olduk,bana her konuda yardımcı ve destek oldu...Hatta bir gece evinde misafir etti,hediyeler verdi...Unutulmaz bir arkadaş...Fotoğrafları seçerken onunla karşılaşınca,buraya konuk etmeden duramadım...
Çok hareketli,çok güzel ve özel bir, iki ay üç gün yaşadım,film çalışmaları muhteşemdi,Galata Film bizlerin mutlu ve rahat çalışması için elinden geleni, hatta fazlasını yaptı.Yönetmenimizden,en ufak set çalışanına kadar bütün ekip müthişti.Veeee hepsi ve her şey geride kaldı,on bir haziran günü dönüş yolculuğu başladı...

Dönüş bu sefer,İzmir Adnan Menderes Hava Alanından,yollar çok güzel Cicik durmadan çalışıyor,bu kadar fotoğrafı ne yapıcam bilemiyorum...

Güneş yeryüzüne yaklaşıyor,ya da yer yüzü güneşe yaklaşıyor...Acaba hengi deyiş daha doğru?

Şu güzelliğe bir bakın,insan burada saatlerce oturup güneşin batışını seyrederken,şöyle kafa dengi bir arkadaşla bi rakı içmez mi?

Ya batarken, tam da burada, bir tane daha yakışık almaz mı?

Anlaşılacağı gibi İstanbula geldik,evet iki ay üç gün sonra İS TAN BUL

On bir haziran cumartesi,Zincirlikuyu metrobüs durağı,yarın ki seçimlere yetiştik...

Evde beni kaktüsümün,zehirli olduğu iddia edilen çiçeği,Şerif Yıldızı karşıladı,çok net değil ama olsun,Ciciği kıramadım ve buraya koydum yine...O bazen tutturuyor ille ,bu fotoğrafı koy, diye...

Seçim sonuçlarından sonra,içimi ısıtan,İstanbulda mevsimin ilk manolyası,yani benim ilk gördüğüm,içimi açan,ruhumu aydınlatan,yeniden umutlanmamı sağlayan,her zaman her şeyin yeniden doğduğunu gösteren,karamsarlığa yer olmadığını anlatan bir ilk MANOLYA ve inanılmaz kokusu...