YİNE BİR PAZARTESİ (YİNE BİR GÜLNİHAL) GİBİ OLDU

Masalın kaçıncı bölümündeyiz,unuttum,masalcı nene saçmalamaya başlıyor gibi de gibi değil gibi de...Bi böyle söylüyo,bi öyle diyo,bi Cicik fotoğraf çekiyo,bi Oyuncak el koyuyo,bana ne bana ne sıra bende diye...

O gün çantalar alındı,ağız yaraları berbat olduğu için,mamalar alındı ,bi kondu,bi çıkarıldı,sonunda tasta kalakaldı garip...Bu sefer her şey bi garip,hep koltukta oturup ,okuyup,yazıp pencerelerden kapılardan bakınıp gevezelik edip,kemoya değil de konu komşuya gelmiş gibi davranıp,,keyif çatmak hoşuna gidiyormuş.Na na naaaa,en üstte görüyoyorsunuz,nerde koltuk?Koca bir yatak,dövünmüş nenecik,koltuk kalmadı mı bana diye bi de ne öğrensin,herkes yatak istediği için koltuklar gitmiş,her odaya yatak gelmiş.

Suyumuz,mama tasımız,

hiç açmadığımız televizyonumuz,

veee güneş girmiş tedavi odamız,nenecik kolunda budunda iğneler,ilaçlar,yatarımsı,otururıumsu durumdayken,Nilgün günlük,güneşlik,oturuyor,gibi görünüyor.nenecik gak dedikçe,mama,guk dedikçe su koşturuyor.

Yine de tüm masallarda ki gibi yüzü gülüyor,masal bu ya ikiside biliyor,kemoterapi bir gün bitecek,kanser gidecek,ne kadar rahat karşılarsak,ne kadar vıdı vıdılamazsak o kadar çabuk iyi oluruz,diyorlar...Nenecik çok dalgacı,Nilgün çok şefkatli,ama iyi bir uyumları var,eh masal bu ya.

Yatakta bile yalnız bırakmıyor,neneciği...

Nenecik de zannetmeyin ki sütten çıkma ak kaşık,daha önce söylemiş miydik?Ne diyor biliyor musunuz,hem de herkese,ben kanserden korkmuyorum,kanser benden korktu,dudağı uçukladı,bu ne biçim  hasta yahu,amma hastaya çattım,ne şanssız bir kanserim ben...Bu sefer de gökten kahkahalar düştü,tedavi olup da bu masalları okuyanlara,hastalarını getirenlere,tedavi edenlere,bakanlara,güler yüzle kimseyi üzmeden ilgilenenlere veee aklı başına gelsin diye,o mikrop kansere...Haftaya devam,herkese selam...