MUTLU OLMAK

Mutlu olmak bazen çok kolaydır.Gece iyi uyudunuzsa,açlıktan ölecekmiş gibi uyanıp,perdeyi açınca güneşle selamlaşmışsanız,iki dilim ekmeğiniz ve sevdiğiniz bir katık varsa,hele birde sıcacık kahve pişirdiyseniz,gözlüğünüzü takıp,gazetenizi elinize alıp,ilk lokmayı yediğinizde dünyanın en mutlu insanısınızdır.Kahvaltı bitipte,o gün neler yapılacağını düşündüğünüzde,mutlu ya da mutsuz olmak biraz da sizin elinizdedir.Her şeye olumsuz tarafından bakarsanız,yine mi bunları,şunları yapacağım,trafikte berbat,ya akşam yağmur yağarsa,ben şimdi ne giysem,bu pabuçlar da çok eskidi gibi düşüncelerle güne başlarsanız,mutlu olmanız imkansızdır bence...
Ben bu aralar çok mutluyum,dile kolay yirmibeş sene sonra terar tiyatrodayım.BU yirmibeş senede dört ya da beş kere Tuncay Özinel Tiyatrosuyla Anadolu ve Karadeniz turnesi yaptım sadece...iki üç senede bir de film,beş dizi ve bir iki dizide konuk oyunculuk...Ama tiyatro bambaşka...Bin dokuz yüz altmış bir altmış iki sezonunda Haldun Dormenin Tiyatro kurslarıyla başlayan tiyatro sevdam,aynı çocuk sevgisi gibi...Çocuğunuzu daha doğmadan sevmeye başlarsınız,büyüdükçe o sevgi de büyür,büyür,büyür,sonsuza kadar büyür,siz ölünceye kadar...Sinemaya da bin dokuz yüz senesinin yazında başladım,o da muhteşem bir şey...Tiyatroda seyircinin alkışıyla sinemada yönetmenin gülen yüzü ve parlayan bakışları,sizi bambaşka dünyalara götürüyor...İşte o an benden mutlusu yoktur diyorsunuz.Diziler ise çok daha değişik,çok zor şartlarda çalışılıyor,çok kısa zamanda başka biri kişilik oluyorsunuz,bazen kısa süre bazen uzun bir süre,o kişilik sizinle birlikte yaşıyor.Bir de seyirci olayı var,tiyatroda ve sinemada görmediğiniz ilgiyi ve sevgiyi görüyorsunuz,o sıcacık selamlar,gülüşler,hatır sormalar,size bakışlarındaki sevecenlik,gerçekten inanılmaz bir mutluluk...Ancak yaşayan bilıir,anlatmak inanın çok ama çok zor...
Dediğim gibi ben gerçekten çok mutlu bir kadınım...