SEVGİLER ÖPÜCÜKLER

Başlıktan sonrasını bulamadım galiba,yazmaya devam,bakalım ortaya ne çıkaca?Kafacığımı toplamalıyım.Sür git böyle devam etmez.Nam'ı diğer ANNECİK te görüşürüz.Becerebildim mi bakalım?

YİNE BİR PAZARTESİ (YİNE BİR GÜLNİHAL) GİBİ OLDU

Masalın kaçıncı bölümündeyiz,unuttum,masalcı nene saçmalamaya başlıyor gibi de gibi değil gibi de...Bi böyle söylüyo,bi öyle diyo,bi Cicik fotoğraf çekiyo,bi Oyuncak el koyuyo,bana ne bana ne sıra bende diye...

O gün çantalar alındı,ağız yaraları berbat olduğu için,mamalar alındı ,bi kondu,bi çıkarıldı,sonunda tasta kalakaldı garip...Bu sefer her şey bi garip,hep koltukta oturup ,okuyup,yazıp pencerelerden kapılardan bakınıp gevezelik edip,kemoya değil de konu komşuya gelmiş gibi davranıp,,keyif çatmak hoşuna gidiyormuş.Na na naaaa,en üstte görüyoyorsunuz,nerde koltuk?Koca bir yatak,dövünmüş nenecik,koltuk kalmadı mı bana diye bi de ne öğrensin,herkes yatak istediği için koltuklar gitmiş,her odaya yatak gelmiş.

Suyumuz,mama tasımız,

hiç açmadığımız televizyonumuz,

veee güneş girmiş tedavi odamız,nenecik kolunda budunda iğneler,ilaçlar,yatarımsı,otururıumsu durumdayken,Nilgün günlük,güneşlik,oturuyor,gibi görünüyor.nenecik gak dedikçe,mama,guk dedikçe su koşturuyor.

Yine de tüm masallarda ki gibi yüzü gülüyor,masal bu ya ikiside biliyor,kemoterapi bir gün bitecek,kanser gidecek,ne kadar rahat karşılarsak,ne kadar vıdı vıdılamazsak o kadar çabuk iyi oluruz,diyorlar...Nenecik çok dalgacı,Nilgün çok şefkatli,ama iyi bir uyumları var,eh masal bu ya.

Yatakta bile yalnız bırakmıyor,neneciği...

Nenecik de zannetmeyin ki sütten çıkma ak kaşık,daha önce söylemiş miydik?Ne diyor biliyor musunuz,hem de herkese,ben kanserden korkmuyorum,kanser benden korktu,dudağı uçukladı,bu ne biçim  hasta yahu,amma hastaya çattım,ne şanssız bir kanserim ben...Bu sefer de gökten kahkahalar düştü,tedavi olup da bu masalları okuyanlara,hastalarını getirenlere,tedavi edenlere,bakanlara,güler yüzle kimseyi üzmeden ilgilenenlere veee aklı başına gelsin diye,o mikrop kansere...Haftaya devam,herkese selam...

24.06.2013 MASALA DEVAM

Evvel zaman içinde,zaman zaman içinde,özellikle Taksim Gezi içinde...Ben deyim bir siz deyin bin

Öteki desin beş bin,beriki100000 öfffff amma abarttım.

Masala katılanların içleri acırken,devam edemedim.Gel zaman git zaman,münasebetsiz zaman su gibi akıp geçti.Bu arada moral veriyordun,gel sen masaldan vazcayma,diyen çok oldu.Bi öfledim,Bi pöfledim hem de ne öfledim,el mahkum döndüm masala...Hiç biriniz bilmiyorsunuz bu arada Bi arkadaşım oldu,çok ciddi bakıyor dimi?güldürmek için nenenin göbeği çat dedi çatladı.Gülmedi,utanmasam gıdıklardım vallaaa...İşini çok ciddiye alıyor,neyse bundan sonra masal masal matitas kaynananın bişeyi tas beraberiz.

Boş kapıdan gelmesini ve gülmesini günlerce,çok oldu,saatlerce bekledi nene,az bekledi uz bekledi geldi ama gülmedi.yine de ne nene yıldı,ne de Nilgün yıldı,uzun uzun bakıştılar,ben sana bakıcam dedi bizim genç,nene eh ben de kemoyla dalga geçecem dedi nene.Yani sizin bu masalda okuyacaklarınız bundan sonra nasıl olur,ikisi de bilemedi.

Görmeyenler görsün,bilmeyenler bilsin,laf aramızda kalsın,pek Bi yakışıyorlar bir birlerine...

Genelde masallar gökten üç elma düştü diye biter,bizim nenenin masalı gökten yüzümü güldüren beni fotoğraftaki duruma getiren,elma mı desem,armut mu desem,ya da kel Mahmut mu desem,öyle bir şey düşerek bitti.

Tüm dostlara selam olsun,masallara devam olsun,yüzler gülsün,dertler bitsin,masal bilen masal anlatsın,şiir bilen şiir yazsın,poposuna güvenen roman yazsın,birbirimizi eyleyelim,gülelim,eylenelim,çabucak iyileşip masalımızı bitirelim...

ÇOK FARKLI DEĞİL AMA YİNE DE FARKLI BİR YAZI

Kanser masalına ara verdim,9 gün için Parise gittim,,toruunumu ve müzeleri görmeye...Dönüşte masalı daha eylenceli hale getirrmeyi düşünüyordum.Çünkü gerçekten bu hastalıkla baş etmek için,biraz lay lay lom,biraz dalga geçmek,biraz umursamazlık,biraz da başa gelen çekilir,gibi değişik düşünceler gerekli bizlere,hele de çok küçük çocukları kan verirken ya da ilaçları alırken gördüğünüzde ,sanki bam başka bir dünya da yaşadığınızı zannediyorsunuz.
Peki hal ve vaziyet böyleyken neden yazmadım,iyice düşünüp,yanlış yapmamak için biraz ara verdim.Sonrası bildiğiniz gibi,Gezi,biber gazı,göz kaybetmeler,kayıp gençler,komaya girenler,ne oldukları bilinemeyenler,benim onların yanında olamamam,bana konan yasaklar,inanın aptallaştım,ne yapmam gerekir bilemedim.Devam etsem masala olmaz,bu dönemde OLMAZ.Devam etmesem,benim yumuşak bakış açımdan,belki yararlanabilecek üç beş kişi,kanseri rahat karşılayıp alt edebilecek bir kişi bile olsa ,yine bana çok çok büyük bir üzüntü.En sonunda geçen hafta bir dostum,senin masalını ve yazılarını okuyorum,inan bana,çok iyi destek olabiliyorsun,sakın vaz geçme,bakış açın hiç bir hastada yok,dedi...
Ben yine düşünüp durdum,bu fotoğrafı seçtim,aslında aynalar,komik de olsa normal de olsa,her şeyin doğrusunu görebilirsin,bakmasını biliyorsan.EVET ve de yeniden yazmıya karar verdim.Hiç bir şeye katılamıyorum,bir sene çalışmam yasak,hiç bir işe yaramama duygusunu üzerimden atıp,elimden geldiğince Masalıma devam etme kararı aldım.
Bu yazı da beni çok zorladı,okuyup yanlış filan düzeltmek istemiyorum,sürçü lisan ettikse affola...Yarından sonra bakalım neler ola?

KALDIĞIMIZ YERDEN

Evvel zaman içinde,kalbur saman içinde,deve tellal iken ve sinek berber iken,bizim masala Uzuuun upuuuuzun bir ara girmiş,niye girmiş,pek belli değilmiş.hatta laf aramızda ara mıymış zora mıymış o bile belli değilmiş.Kimileri demiş ki,masal masal matitas,ortalık kan revan,ne bu deveraaan?Fotoğraf koyiiim bari demiş,miş miş de miş miş,becekmiş mi becerememiş mi
,belli değilmiş.Bak sen şuna masal döndü oyuna,bu arada çaktırmadan üçüncü ve dördüncü Kemo çıktı koyundan...Oyun mu koyun mu,ne çıkacak belli değil,kaç tane çıkacak o hiç belli değil...Civciv çıkacak kuş çıkacak,civciv çıkacak kuş çıkacak...Yağma yoook,bekleyin hele gerisini,bulursunuz birisini,size masalı anlatıcak,neler olmuş neler olmamış paylaşıcak,beğenirseniz yüzü gülücek,beğenmezseniz küsücek...Şaka şaka,masala küsülür mü,küsen görülür mü?Deyip tatlıya bağlıyalım,sakın ola ağlamayalım,Gökten düşen sevdiğimiz meyvaları ve masalın arkasını bekleyelim,sabreden derviş muradına ermiş mi,sıkıntıdan gebermiş mi görelimmm...

KIRK GÜN KIRK GECE DEĞİL YİRMİ ALTI ÇARŞAMBA MASALI

Evvel zaman içinde diye mi başlasam,dün sabah mı desem,desem desem ne desem,bilemesem,hatta başlamasam,Cicik bana ne napar çözemesem hatta korksam saçma sapan da olsa bişeyler karalasam...Giriş kapısından girsem,

penceremden dışarıya bir göz atsam,alt katta hastanenin(Acıbadem Kozyatağı )kafesinin balkonu var gibi geldi bana...

Karşı duvarda hiç açmadığım TV.Anneciğin çantası,Ciciğin kılıfınenenin bastonu durup dururmuş oralarda,kaç saat bekleriz diye sorarlarmış birbirlerine ama biz duyamazmışız onları,

Aaaaaa,bölme bölme yapmışlarmış buraları,Cicik yeni keşfetmiş,işi bitirmiş,akıllıymış vesselam,neneyi cebinden çıkarırmış, çıkarırmış da çatır çatır da çatlatırmış,ben daha iyi görüyorum,daha da akıllıyım diye...

Bütün bu süslü püslü şeylerin içindekiler sırayla,nenecik anneciğin damarlarında gezintiye çıkacaklarmış,sırayla tabi ki,öyle itiş kakış değilmiş,değilmiş de sırasını biz bilmezmişiz,onlar akıllı yaratıklarmış,gün güneş yüzü görmesinler diye kapanırlarmış,güneşin ne kadar yararlı olduğunu bilmezlermiş,dokunursa bozuluruz diyesilermiş...

Küçücük bölmede neler de neler,maydanozlu köfteler varmış,gavur icadı elektrikler,telefonlarlar da larlar varmış,yoklar yokmuş,

hatta tablo bilem varmış,

ilk kemoda uzandığım  yataktan kurtuldum koltuğa kuruldum,bundan böyle hep böyle yapmalı,koltuğa kurulmalı daha yirmi dört  hafta olmalı önümde çekilir mi hiç yatak,varken bu güzel koltuk?Ben böyle derim,ya siz ne dersiniz dedi nenecik,ben beyendim dedi Cicik,

beni de okuyabiliyorsun burada dedi kitap,benden mutlu olabilir mi hiç kimse,bulursan söyle...

Acamızın canı sıkkın,üzülüyor mu sıkılıyor mu ,yoksa Cicik yanlışlık mı yaptı,ne renk ayarı var ne ışık,ya da kıskançlık var da biz mi bilemiyoruz,çöemiyoruz.çözebilenler beri gelsin diyoruz...

 Yemek geldi,telefona hala doğum günü mesajları geliyor,neneciğin  yüzü gülüyor,belli etmiyor,ne olsa eski toprak,çok sevildiğini biliyor,açık etmiyor,

yemek hasta yemeği,tatsız tuzsuz bir çorba,öyle bir çorba ki,ne olduğu,ne olmadığı belli değil,ben diyeyim mercimek sen de patates unu,öteki desin yok yok sadece kavrulmamış undur bu,tutmadı ki hiç biri,ustayı bulup danışmalı,o tarifle çorba yapmamalı...Azıcık et sote azıcık pilav yendi,bitilemedi,ekmek ellenmedi,dillenmedi,yoğurda şeker çalındı,kahve makinesinden (çalışanlar çok tatlıymış,tadından yenmezlermiş,el bebek,gül bebek bakarlarmış tüm hastalara.darısı tüm hastanelerin başına)neneciğin kalbini krmadılar,çaldılar makineden.İşte o sayede tek biten gıda yoğurt oldu neneciğin karnı doydu,darısı tüm açların başına,insanına kuşuna kurduna kedisine,köpeğine,tüm hayvan ve haşaratlara ...Gökten artık elmalar düşmesin,herkesin gönlünden geçenler düşsün,iş isteyene iş,aş isteyene aş,aşk isteyene aşk düşsün,bir sene geçsin,bana da,benim de başıma tiyatro,sinema,dizi düşsün,amin diyelim,bitirelim,bu çarşamba masalını...