Kervansaray,ağaç ve kedi cenneti gibi bir yer,yakalıyabildiklerimiz Cicik sayesindedir.Sıcağa rağmen genellikle hareket halindeler,peşimizde dolaşıp,odalarımıza,hatta bazen koynumuza giriyorlar...
Çok tatlılar,annelerin bir tanesi, bir gözü mavi bir gözü yeşil Van kedisi,bebekler kendisine benzemiyor.
Günahına girmiim ama, galiba çok değişik babaları var,her biri ayrı bir alem...
Bu bebek Nura aşık,bakışa bakın,belli olmuyor mu?Nur da onu çok güzel besliyor,kahvaltısının çoğunu onunla paylaşıyor...
O da Nuru yakaladı mı kucağından inmiyor,Nuru yakalamak biraz zor,yoğun bir çalışma temposu var.
Ne güzel sarmaş dolaşlar değil mi?
Bahçedeki en güzel şeylerden biri de sık sık sulanması,yoksa o sıcağa tahammül etmek çok zor.Neredeyse İstanbuldan on on iki derece daha sıcak Diyarbakır,tek iyi tarafı sıfır nem olması,rahat nefes alıyoruz.İstanbulda ki gibi,sudan çıkmış balık misali dolaşmıyoruz...
Bu da beyazlı külrenkli bebek,çok güzel,çok yaramaz,girmediği delik yok,Ciciğin canı çıktı fotoğrafını çekicem diye...Küpe giriyor,anında çıkıyor,yakaladım diyorsunuz hooop yine küpte...
Masanıza misafir olmaya da bayılıyor,boncukları ne güzel değil mi?
Nihayet güzel bir poz verebildi Ciciğe,Çok uğraştı diye acıdı galiba...
Nurun kediciği,Nur çalışıyor,o da beni ziyarete geldi,arkadaşlık yaptık...
Aynı fotoğrafı koymuşum, ama zaten aynı şekilde günde kaç defa sulanıyor,yazmıştım zaten.Affola...
Arkadaşlar çalışırken yalnız kalmanın getirdiği sıkıntı...
O sıcakta kitap bile zor okunuyor inanın,kalkıp kalkıp suyun altına atıyorum kendimi...
Ama arkadaşlar gelince de dünyanın en güzel saatleri başlıyor,hele ertesi günü ben de çalışıcaksam eğer,o zaman kelime bulmak çok zor keyfimi,neşemi,mutluluğumu anlatmak için...Bu aralar fotoğraf ve hikaye çok birikti,yavaş yavaş gelicek ve bu sayfalara oturacaklar...Görüşmek üzere,yatıp kitap okuma saati geldi de geçiyor bile...
